In een donker bos wordt Dagmar van Heuvelen (25) uit Arnhem achternagezeten door een roedel wilde wolven. Als ze omkijkt ziet ze brute klauwen, tanden, kwijl. In haar nachtmerrie rent ze tot ze niet verder kan, een glazen wand houdt haar tegen. De wolven springen richting haar gezicht, eentje zet zijn tanden in haar onderbeen. Precies op dat moment wordt ze wakker. In paniek. Met haar hand grijpt ze naar haar been, de pijn lijkt echt.

Jarenlang had Dagmar van Heuvelen dezelfde nachtmerrie. Ze weet niet wat de aanleiding was, „er was niets in mijn leven waarvoor ik wilde vluchten”. De heftige dromen en onderbroken nachten hadden invloed op haar nachtrust en op hoe ze zich overdag voelde. „Ik ben een tijdje bang geweest om te gaan slapen, vooral vanwege het intense pijngevoel aan het einde.”